Laatste week in Tamale..
Door: Joyce
Blijf op de hoogte en volg Joyce
31 Juli 2009 | Ghana, Tamale
Hoi lieverds!
Het is nog niet zo lang geleden dat ik geschreven heb, maar er is alweer genoeg gebeurd.
Laat ik beginnen met mijn verhaal afmaken over de vroedvrouw.
Mijn laatste avond was aangebroken. nog geen baby's gezien en ik vond het wel prima. Ik zou de volgende ochtend vroeg vertrekken en de kakkerlakken liepen rond mijn bed dus ik vond het wel best! maar zo makkelijk kwam ik er niet van af..
om 5 uur sochtends stonden ze aan me deur. baby baby riepen ze. dus ik met mijn slaap hoofd, ruzie met klamboe vanzelf, uit bed.
Kom ik aangestrompeld, ligt moeders op de grond en de baby op een kleedje..?!? aha het hele gebeuren had dus al plaats gevonden. er werd vanzelf een kruk voor mij gehaald, want jah die witte moet natuurlijk wel goed zitten. en of ik geen foto's wil maken.
ik wist niet meer waat ik het zoeken moest. een naakte vrouw naast mij, die ik niet kan, nog een gezicht terkt als een oorwurm omdat ze vergaat van de pijn en ik moet hier een beetje de toerist uithangen. nou neej.. okeej geen fotos, dan heb je hier de baby. breng hem even naar het kamertje hier naast wil je? en daar ging ik met het kleine hummeltje. Op zon moment is het heel dubbel. prachtig om vast te houden, maar zon lieverdje moet toch bij ze mammie zijn.. en waar is pappa? maarjah zo werkt het nou eenmaal niet hier. de baby werd bij een zus of tante of iets opgebonden en zo vetrok moeders niet meer als een half uur naar haar bevalling op weg naar huis. en ik werd met mijn ontbijt terug naar mijn kamer gestuurd..
En toen ik dacht het dan nu toch echt gehad te hebben, had ik het weer mis. baby baby!!
jahor daar stond weer een mama. we gingen weer naar de kamer, waar de vroedvrouw weer even ging voelen en luisteren. ik mocht ook voelen en luisteren. fotos? nee geen fotos..
maar deze vrouw ging bevallen dus werd zei in een kamer geinstaleerd en ik mocht wachten..
maar er gebeurde niks, nog even wachten, ik kreeg er een bakje reist bij (heerlijk op de nuchtere maag), nog meer wachten, moeder tinie bellen of dit wel klopte, wachten, heel veel regen, wachten..
En toen was ik het zat.weer mijn mama opgebelt, zo van wat moet ik nou??
om 11 uur heb ik de knoop doorgehakt. de vrouw had ondertussen rustig liggen slapen, rondjes gelopen en geen teken gegeven van ook maar een lichte wee. ik ben door de regen naar huis gefietst. Ze zullen wel gedacht hebben, stomme witte!
En toen was het de bedoeling dat we uit gingen. maar daar was de stemming niet echt naar, we bedachten wat anders... we raakte op zondag ochtend naar een klein dorpje naast Tamale om daar naar de kerk te gaan. Maar dan niet zoals bij ons, maar een christelijke kospel kerk. En dat werd swingen. Wat een pracht. mannen links, vrouwen recht, kids vooraan. en de Salaminga's (wij dus) natuurlijk ook vooraan. ow wat voelde we ons weer op het gemak.
Maar in deze kerk staat een man op een electrische bass gitaar te spelen en achter hem staat zijn band met een keyboard en een drum. van jong tot oud gaat dansend door de kerk heen. we schreeuwen met ze alle zo hard mogelijk Amen en Halleloeja! (of hoe je het ook schrijft) ogen dicht, handen in de lucht en Praise the lord! Echt weer een geweldige ervaring!
Maar aan alle goede komt een eind. over 7 nachten vertrek ik uit tamale. het eerste weekeind reis ik met twee andere vrijwilligers. maar de aller laatste week doe ik alleen.
volgende week ga ik jullie nog even vertellen wat mijn plan van aanpak is...
Ik probeer fotos op de site te zetten maar mijn usb is geteisterd door een virus en wil niet veel meer. maar als jullie die willen zien komen jullie maar kijken als ik weer back home ben, met een borreltje der bij ofzo:)
Veel liefs en dikke kus!
Het is nog niet zo lang geleden dat ik geschreven heb, maar er is alweer genoeg gebeurd.
Laat ik beginnen met mijn verhaal afmaken over de vroedvrouw.
Mijn laatste avond was aangebroken. nog geen baby's gezien en ik vond het wel prima. Ik zou de volgende ochtend vroeg vertrekken en de kakkerlakken liepen rond mijn bed dus ik vond het wel best! maar zo makkelijk kwam ik er niet van af..
om 5 uur sochtends stonden ze aan me deur. baby baby riepen ze. dus ik met mijn slaap hoofd, ruzie met klamboe vanzelf, uit bed.
Kom ik aangestrompeld, ligt moeders op de grond en de baby op een kleedje..?!? aha het hele gebeuren had dus al plaats gevonden. er werd vanzelf een kruk voor mij gehaald, want jah die witte moet natuurlijk wel goed zitten. en of ik geen foto's wil maken.
ik wist niet meer waat ik het zoeken moest. een naakte vrouw naast mij, die ik niet kan, nog een gezicht terkt als een oorwurm omdat ze vergaat van de pijn en ik moet hier een beetje de toerist uithangen. nou neej.. okeej geen fotos, dan heb je hier de baby. breng hem even naar het kamertje hier naast wil je? en daar ging ik met het kleine hummeltje. Op zon moment is het heel dubbel. prachtig om vast te houden, maar zon lieverdje moet toch bij ze mammie zijn.. en waar is pappa? maarjah zo werkt het nou eenmaal niet hier. de baby werd bij een zus of tante of iets opgebonden en zo vetrok moeders niet meer als een half uur naar haar bevalling op weg naar huis. en ik werd met mijn ontbijt terug naar mijn kamer gestuurd..
En toen ik dacht het dan nu toch echt gehad te hebben, had ik het weer mis. baby baby!!
jahor daar stond weer een mama. we gingen weer naar de kamer, waar de vroedvrouw weer even ging voelen en luisteren. ik mocht ook voelen en luisteren. fotos? nee geen fotos..
maar deze vrouw ging bevallen dus werd zei in een kamer geinstaleerd en ik mocht wachten..
maar er gebeurde niks, nog even wachten, ik kreeg er een bakje reist bij (heerlijk op de nuchtere maag), nog meer wachten, moeder tinie bellen of dit wel klopte, wachten, heel veel regen, wachten..
En toen was ik het zat.weer mijn mama opgebelt, zo van wat moet ik nou??
om 11 uur heb ik de knoop doorgehakt. de vrouw had ondertussen rustig liggen slapen, rondjes gelopen en geen teken gegeven van ook maar een lichte wee. ik ben door de regen naar huis gefietst. Ze zullen wel gedacht hebben, stomme witte!
En toen was het de bedoeling dat we uit gingen. maar daar was de stemming niet echt naar, we bedachten wat anders... we raakte op zondag ochtend naar een klein dorpje naast Tamale om daar naar de kerk te gaan. Maar dan niet zoals bij ons, maar een christelijke kospel kerk. En dat werd swingen. Wat een pracht. mannen links, vrouwen recht, kids vooraan. en de Salaminga's (wij dus) natuurlijk ook vooraan. ow wat voelde we ons weer op het gemak.
Maar in deze kerk staat een man op een electrische bass gitaar te spelen en achter hem staat zijn band met een keyboard en een drum. van jong tot oud gaat dansend door de kerk heen. we schreeuwen met ze alle zo hard mogelijk Amen en Halleloeja! (of hoe je het ook schrijft) ogen dicht, handen in de lucht en Praise the lord! Echt weer een geweldige ervaring!
Maar aan alle goede komt een eind. over 7 nachten vertrek ik uit tamale. het eerste weekeind reis ik met twee andere vrijwilligers. maar de aller laatste week doe ik alleen.
volgende week ga ik jullie nog even vertellen wat mijn plan van aanpak is...
Ik probeer fotos op de site te zetten maar mijn usb is geteisterd door een virus en wil niet veel meer. maar als jullie die willen zien komen jullie maar kijken als ik weer back home ben, met een borreltje der bij ofzo:)
Veel liefs en dikke kus!
-
31 Juli 2009 - 19:48
Jur:
Joyce!
wat een mooi verhaal weer! Ik hoor dr weer onwijs vanop. En ik hier maar een btje gwoon naar de polderse kermis en popweekend.. Ik mis je hoor op zulke gelegenheden:-( Heel veel suc6 nog de laatste weekjes!
xje -
01 Augustus 2009 - 08:35
Ineke:
Hoi griet wat een mooi verhaal weer en weer een ervaring rijker. Nog even en dan zit je weer in je thuisland zal wel erg vreemd zijn maar ook heerlijk al je vrienden en familie om je heen. Ik kom zeker de foto,s bekijken als het mag en bij deze wil ik je ook bedanken voor het lieve kaartje dat ik mocht ontvangen van jou. En wij gaan zeker een keer samenwerken dan maken wij er een top dag van.Nou joyce heel veel geluk nog in die laatste weken en ik zie je gauw in nederland. Heel veel liefs van mij -
02 Augustus 2009 - 20:57
Daphne:
Mooie foto's en ik lees iedere keer nog vol bewondering je verhalen. Dit avontuur heb je maar mooi in je zak zitten. Geniet nog maar even van die gekke cultuur want straks zit je weer in dat koude kikker landje. Succes je laatste week!
Kus Daf -
03 Augustus 2009 - 12:29
Caroline:
Hoi Wijfie
Echt super die verhalen van jou. Iedere keer zit ik weer vol bewondering te lezen. Als je straks thuis bent komen we je foto's bekijken.
Nog veel plezier de laatste weken.
Kuss ka en cliff -
03 Augustus 2009 - 16:25
Renate En Coen:
Heeey wijffie!!
Wij hebben met grote ogen naar je foto´s zitten kijken!! Echt mega tof! Waarschijnlijk heb je nog veel meer mooie foto´s, die willen we natuurlijk allemaal zien! Maar dat wist je al!
Bedankt voor je lieve kaartje! :) Ben er heel blij mee!
Heel veel knuffels...
xxx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
