Don't worry!
Door: Joyce
Blijf op de hoogte en volg Joyce
21 Februari 2014 | Australië, Adelaide
Lieve allemaal,
-
Het mocht even duren, maar daar was ik weer. Ik ben vandaag een week in Australia, maar t voelt als een maand.
-
Het leven gaat niet altijd over rozen, zeker niet zonder een Roozen ;). Na 5 weken sloten wij een prachtige reis af met het zien van een kiwi! Bofkonten zijn we! En toen werd t spannend. De stress die ik vooraf bijna niet gehad had sloeg nu dubbel zo hard toe. Ik moest t alleen gaan doen. En omdat ik weet dat ik dat kan, Annek me dat nog eens even flink duidelijk maakte, liep ik vol goede moed de prachtige stad Melbourne in. Maar die zakte al snel in me schoenen. Ik dacht dat ik t allemaal wel ff ging regelen. Ik dacht wel werk, vrienden en een 'thuis' te vinden. Ik heb 4 dagen letterlijk rond gedwaald door de stad. Iedere avond een ander hostel. Het idee om in een bar te werken ging me steeds meer tegen staan. Misschien fruit picking, misschien een farm. Misschien toch niet, misschien toch wel... De heimwee sloeg toe en voelde me verschrikkelijk alleen. Dus dat werd spoedoverleg met Vader Arie en Moeder Tinie. En dat doet wonderen. "Joyce, je bent in Australie; dont worry!".
-
Dus hoppa, boeken die handel! In drie dagen naar Adelaide langs de Great Ocean Road. De stad uit, want hier voel ik me niet thuis. Want hoe tof die stad ook is, ik heb ruimte nodig. En nog voordat ik in de bus zat leerde ik Marjolijn kennen. Even lekker nederlands praten en ervaringen uitwisselen. Met uiteindelijk een groep van 16 mensen, met de leeftijd van 20 tot 60, tourde we in drie dagen langs de 12 Apostels en meer landinwaarts door de Grampians. Binnen een paar uur stond ik oog en oog met een koala. Toen wist ik weer waarvoor ik was gekomen. Die beestjes zou je echt in je handtas mee willen nemen, wat een knuffels. Een dag later sliepen we in een soort bungalow waar de kakatoo's op de veranda zaten, de kangaroos in de tuin lagen en de deers ons 'snachts wakker brulde (ja heel bizar, eng geluid!). Best bizar als je ondertussen het kangaroovlees, van de barbq, wegspoelt met een corona. Jullie merken het al; na 2 dagen voelde ik me al stukken beter.
-
Toch lag ik vanacht even wakker. Die avond zat er in de bungaloo een spin waar je U tegen zei, tering wat een dingen! Ondanks dat onze gids Jerry zei dat hij hem naar buiten had gedaan durfde ik snachts niet mijn ogen te openen. Na een paar minuten tegen mezelf praten durfde ik onder de dekens vandaan te komen en vanzelf niks loos! Een goede gids is goud. Jerry wist veel en vertelde goede verhalen. Als we door het bos liepen ruikte we aan struiken en kregen we uitleg waarvoor we ze allemaal konde gebruiken. Hij vertelde hoe we midden in het bos t noorden konden vinden en savonds deed hij hetzelfde aan de hand van de sterren. Heel tof! Vanmorgen bracht hij ons naar een gedeelte bos dat tot twee weken terug nog in brand stond. Aan de ene kant van de weg zwarte bomen, aan de andere kant groen. Toch kijk ik er nu anders tegen aan. Natuurlijk is het heftig, maar t behoord ook een soort van tot hun ecosysteem. En na twee weken zag je alweer nieuw leven in vele bomen.
-
Nu ik dit schrijf zit ik in een bus opweg naar Adelaide met nog de helft van de groep. Nog zo een vier uur te gaan. Even hiervoor leerde ik een Australische jongen kennen (geen paniek, geen paniek..) die in het voorgaande dorp woont. Hij gaf mij veel tips en brengt me in contact met andere Aussies in Adelaide. Ondanks dat ik weet dat ik er morgen weer alleen voorsta, heb ik weer goeie zin. Het aanhoren van verhalen van andere, het delen van tips en ervaringen, heeft me meer rust gegeven. Het komt wel goed. Ik ga genieten, dont worry about that!
Liefs!
-
Het mocht even duren, maar daar was ik weer. Ik ben vandaag een week in Australia, maar t voelt als een maand.
-
Het leven gaat niet altijd over rozen, zeker niet zonder een Roozen ;). Na 5 weken sloten wij een prachtige reis af met het zien van een kiwi! Bofkonten zijn we! En toen werd t spannend. De stress die ik vooraf bijna niet gehad had sloeg nu dubbel zo hard toe. Ik moest t alleen gaan doen. En omdat ik weet dat ik dat kan, Annek me dat nog eens even flink duidelijk maakte, liep ik vol goede moed de prachtige stad Melbourne in. Maar die zakte al snel in me schoenen. Ik dacht dat ik t allemaal wel ff ging regelen. Ik dacht wel werk, vrienden en een 'thuis' te vinden. Ik heb 4 dagen letterlijk rond gedwaald door de stad. Iedere avond een ander hostel. Het idee om in een bar te werken ging me steeds meer tegen staan. Misschien fruit picking, misschien een farm. Misschien toch niet, misschien toch wel... De heimwee sloeg toe en voelde me verschrikkelijk alleen. Dus dat werd spoedoverleg met Vader Arie en Moeder Tinie. En dat doet wonderen. "Joyce, je bent in Australie; dont worry!".
-
Dus hoppa, boeken die handel! In drie dagen naar Adelaide langs de Great Ocean Road. De stad uit, want hier voel ik me niet thuis. Want hoe tof die stad ook is, ik heb ruimte nodig. En nog voordat ik in de bus zat leerde ik Marjolijn kennen. Even lekker nederlands praten en ervaringen uitwisselen. Met uiteindelijk een groep van 16 mensen, met de leeftijd van 20 tot 60, tourde we in drie dagen langs de 12 Apostels en meer landinwaarts door de Grampians. Binnen een paar uur stond ik oog en oog met een koala. Toen wist ik weer waarvoor ik was gekomen. Die beestjes zou je echt in je handtas mee willen nemen, wat een knuffels. Een dag later sliepen we in een soort bungalow waar de kakatoo's op de veranda zaten, de kangaroos in de tuin lagen en de deers ons 'snachts wakker brulde (ja heel bizar, eng geluid!). Best bizar als je ondertussen het kangaroovlees, van de barbq, wegspoelt met een corona. Jullie merken het al; na 2 dagen voelde ik me al stukken beter.
-
Toch lag ik vanacht even wakker. Die avond zat er in de bungaloo een spin waar je U tegen zei, tering wat een dingen! Ondanks dat onze gids Jerry zei dat hij hem naar buiten had gedaan durfde ik snachts niet mijn ogen te openen. Na een paar minuten tegen mezelf praten durfde ik onder de dekens vandaan te komen en vanzelf niks loos! Een goede gids is goud. Jerry wist veel en vertelde goede verhalen. Als we door het bos liepen ruikte we aan struiken en kregen we uitleg waarvoor we ze allemaal konde gebruiken. Hij vertelde hoe we midden in het bos t noorden konden vinden en savonds deed hij hetzelfde aan de hand van de sterren. Heel tof! Vanmorgen bracht hij ons naar een gedeelte bos dat tot twee weken terug nog in brand stond. Aan de ene kant van de weg zwarte bomen, aan de andere kant groen. Toch kijk ik er nu anders tegen aan. Natuurlijk is het heftig, maar t behoord ook een soort van tot hun ecosysteem. En na twee weken zag je alweer nieuw leven in vele bomen.
-
Nu ik dit schrijf zit ik in een bus opweg naar Adelaide met nog de helft van de groep. Nog zo een vier uur te gaan. Even hiervoor leerde ik een Australische jongen kennen (geen paniek, geen paniek..) die in het voorgaande dorp woont. Hij gaf mij veel tips en brengt me in contact met andere Aussies in Adelaide. Ondanks dat ik weet dat ik er morgen weer alleen voorsta, heb ik weer goeie zin. Het aanhoren van verhalen van andere, het delen van tips en ervaringen, heeft me meer rust gegeven. Het komt wel goed. Ik ga genieten, dont worry about that!
Liefs!
-
21 Februari 2014 - 07:54
Renate:
Jeetje joycie....
Ben blij voor je dat de ergste opstart problemen voorbij zijn... ;)
De andere drempels spring jij natuurlijk zo over heen! :)
Lieverd... Geniet ervan!
Dikke kus!
Van ons 4 -
21 Februari 2014 - 08:28
Dominique:
Oh meis wat een verhaal weer! Zit weer lachend achter de computer. Goed om te horen dat je er weer vol goede moed verder gaat. Kop op, je kan het! Geniet ervan, wij zitten hier jaloers te zijn in een druilerig en regenachtig Julianadorp. Have fun! Kus Do -
21 Februari 2014 - 08:47
Mirthe:
Och meis, wat is het soms toch lastig... Bleh die vreselijk nare momenten dat je je rot en alleen voelt zijn zwaar... Maar... Overwin ze, bel vaak met pap en mam, vertrouw op jezelf en ga ervoor!! U can do it!!
Geniet van al het mooie!
Dikke kuss -
21 Februari 2014 - 08:49
Monica:
Hoi meissie, wat kom je jezelf tegen he tijdens zo'n reis maar wat zitten daar ook goede dingen aan. Je leert er zoveeeeeel van. En wat ben ik jaloers op je, vergeet niet dat je iets aan het doen bent waar de meeste mensen van dromen. Kijk om je heen en geniet want als ik dat zo lees is er zoveel om van te genieten. En jou kennende komt er heus een leuk baantje aan en heel veel leuke mensen. Hier regent het nog steeds dus wat dat betreft mis je weer niets. Gisteren naar Arnold en Tilly geweest, Arnold was 65 geworden. Om 12 uur (natuurlijk :) Mark Dobbe zijn verjaardag gevierd, wat was hij weer blij!!! Vanavond maar even bij hem langs. Schatje ga lekker genieten en alles komt goed....en neem stiekem een koalabeertje mee :) ZOOOOOOOOOOOO schattig!!!! We zijn trots op je en ook stikjaloers op alle mooie ervaringen....veel plezier en tot schrijvens. Dikke kusssssssss van ons uit het druilerige Westerland.
Bas en Moon xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
21 Februari 2014 - 10:26
Goverien:
Ach schat, wat ben je ook een stoer wijf dat je doorzet en er weer met volle moed tegenaan gaat!!! Ik hoop dat je kan genieten van de mooie dingen die je ziet, en als ik het zo lees ga jij dat redden!Dikke kus vanaf hier -
21 Februari 2014 - 17:03
Mams:
Lieve Schat je kan het en je hebt voor veel heter vuren gestaan in Afrika. No worry's dikke kus mam -
21 Februari 2014 - 18:57
Pappie:
he mate
Blij te horen dat je weet hoe je het noorden vinden in het bos, gaan we testen in de donkere duinen als je thuis ben. Geintje; Gaaf is dat, onthouwe he ,en je vader uitleggen!! Maar we zouwe toch naar de westkust? Het klinkt weer goed bij je. Die man op m,n werk ging ff kijken wat hij had en dat zou hij dan mailen. Maar ik hoor net van Tinie dat je zelf ook al weer wat pijlen op je boog heb, goed bezig er komt wel wat op je pad, soms heb je een ff langer pad nodig maar het komt goed XX -
22 Februari 2014 - 18:42
Ria:
Hey Joyce, heb je site ook gevonden. Zag t op FB voorbijkomen via je mams.
Heb je verhalen gelezen. Wat een mooi avontuur. En ach even een dip maar er nu weer volop voor gaan. Geniet ervan en ik ga je volgen. Groetjes van uit Breezand. -
23 Februari 2014 - 12:31
Nikki:
Hey!
Ik had je vanmiddag al even gesproken maa toen had ik je blog nog niet gelezen..
Iedereen heeft af en toe dat gevoel, en ik denk dat het slim is om weg te gaan uit de plekken waar je je niet fijn voelt!
Je zal snel merken hoe snel je comtact maakt en hoeveel mensen er eigenlijk op reis zijn!
Succes en veel plezier!
Xxx -
23 Februari 2014 - 23:17
Teun:
hee meis et gaat weer goed horde ik van mam.
onthoud 1 ding al is et nog zo donker et word ook weer licht.
et is hier in breezand ook un beetje down onder.
ze bouwen de lente tuin op.
tema australie.dus denk wel vaak aan je.
ik ga nu naar bed .jii ben warschijnlijk net wakker.
groet ome teun.xxx -
26 Februari 2014 - 19:02
Rob & Lau:
You can do it joycie !
Die hobbels kom jij overheen !!
Kus ons
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
