Even wat anders....
Door: Joyce
Blijf op de hoogte en volg Joyce
01 Juli 2009 | Ghana, Tamale
Laatst hoorde ik een verhaal en dat ging zo:
Een afrikaanse vrouw gaat naar de dokter en verteld hem het volgende.
“Als ik mijn baby in bed stop en ik de kamer verlaat, begint hij rond te lopen en praat hij als een volwasse man.”
Dit wist zij doordat ze haat baby begluurde. De dokter gat langs in de compound. Iedereen verlaat de kamer, want de dokter wil alleen zijn met de baby.
Het volgende gebeurt..
De dokter loopt de kamer binnen waarop de baby vraagt wat hij komt doen. De dokter verteld hem dat hij een dwerg is en hij komt om te helpen. De baby begint te schreeuwen.
Als de dokter de kamer uitkomt is de baby dood. De dokter, zo verteld hij, heeft de baby gedood anders zou hij hem vermoord hebben.
Iedereen gelooft dit, want de mensen buiten hebben het gehoord.
En als je je dan afvragt hoe het komt dat de baby een dwerg is, dan klinkt de theorie als volgt: Als vrouwen hun behoefte doen op het veld, waar deze wezens wonen, lopen ze via haar benen naar binnen. Op die manier word zij zwanger van een dwerg.
Heksen en dwergen zijn hier nog de normaalste zaak van de wereld.
Laatst lopen we met vier vrijwilligers over de markt, wanneer voor ons een oude vrouw een epeleptische anval krijgt. Dit zien wij en dit herkenne wij. Maar er is niemand die haar helpt. Deze vrouw is behekst en als je haar aan zou raken ben je ook behekst.
Ik ben op zon moment te nuchter, te hard of misschien te egoistisch. Maar deze vrouw kunnen wij niet helpen. Er zijn waarschijnlijk geen medicijne, als de dokters haar uberhaupt kunnen vertellen wat zij heeft.
Daar ligt zij dan in een plas water of haar eigen urine. Iedereen loopt voorbij. Uiteindelijk hebben twee meiden het voor elkaar gekregen haar met een man op te taxi te zetten die dacht te weten waar zij vandaan kwam.
Hoe kun je mensen helpen als zij nog zo gelovig zijn.
Mensen nemen hier nog steeds (veel) kinderen zodat er zeker iemand is die later voor ze kan zorgen. – kinderen worden nog steeds geslagen. – Homoseksualiteit is nog steeds een taboe. – vrouwen werken hier, mannen doen niks, kinderen werken dubbel zo hard. – ongeveer 80 % van de kinderen in Tamale gaat naar school. – Niet altijd stroom, weinig stromend water en geen riolering. – Wel mobieltjes, dvd spelers en platte computer schermen.
Er schijnt hier ergens een man te wonen in een huis zonder electriciteit en alles minimaal, maar een prachtige pick up onder zijn kont.
De mensen hier zijn gelukkig. Ze zijn trots op hun manier van leven. Het is 1 grote familie en helpt en staat voor elkaar klaar. Iets waar wij dan weer van kunnen leren.
Het lijkt alsof deze mensen van de middeleeuwen naar de 20e eeuw moeten.
Je kan hier nog zoveel westerse bedrijfen, technologie, meningen en mensen heen sturen, maar het zal altijd op ze ghanees gaan. Zij moeten het tenslotte uitvoeren.
Het is daar in tegen wel grappig om te zien hoe westerse producten zich aanpassen. Coca Cola, Pringles, Ariel en vodaphone zijn namen die je hier tegen komt. Geen enkele reclame heeft een blank gezicht. De cola flesjes lijken ouder en opde verpakking van de waspoeder staat geen machine maar een tobbe met handjes afgebeeld.
Laatst kreeg ik de vraag of ik nog in een compound wilde. Ik zit daar nog flink over te twijfelen. Doordat de compounds waar wij slapen al jaren vrijwilligers ontvangen en daar voor hun doen een hoop geld voor krijgen is het echte arme eraf. Buiten dat laat iedere vrijwilliger zijn halve inboedel achter en doet daar nog een stapel ‘kleinigheidjes’ boven op.
Een paar weken terug vertelde een meisje dat zij haar gezin een agregaat kado had gegeven. Ze had haar eerste week namelijk zonder stroom gezeten en daar had ze geen zin meer in.
Dan vraag ik me af. Helpen we deze mensen of maken we ze juist lui?
Ze werken hier op hun manier hard. Mijn gastmoeder staat zeven dagen per week op de markt. Ze verkopen tassen. Dat dit bestaat uit de hele dag zitten en af en toe op staan om te bidden of juist om te gaan liggen hebben we het dan niet over.
Dat ik mijn zusje vroeg of zij wel is naar het zwembad was geweest zei zij, “ ja iedere vrijwilliger neemt ons mee naar het zwembad”. En dat bas hun vroeg of zij die avond ook naar de voetbal gingen kreeg hij als antwoord dat ze niet waren uitgenodigt.
Als ik weg ga wil ik deze mensen ook bedanken, maar ik neem ze niet meer naar het zwembad. Uit principe niet. Ik wil nuttige dingen geven zoals nieuwe slipper of een nieuwe waterkoker. Maar ook ik ben dan weer zon vrijwiligger die ze verwend...
Er is deze week niet zoveel gebeurd, dus diot is geen bericht met spannende verhalen. Hopelijk hebben jullie zo een beetje een idee hoe het er hier zoal aan toe gaat.
Dit weekeind vertrek ik naar Wa. Slapen onder de sterrenhemel en op zoek naar nijlpaarden! Tot volgende week. Veel liefs en een dikke knuffel!
Een afrikaanse vrouw gaat naar de dokter en verteld hem het volgende.
“Als ik mijn baby in bed stop en ik de kamer verlaat, begint hij rond te lopen en praat hij als een volwasse man.”
Dit wist zij doordat ze haat baby begluurde. De dokter gat langs in de compound. Iedereen verlaat de kamer, want de dokter wil alleen zijn met de baby.
Het volgende gebeurt..
De dokter loopt de kamer binnen waarop de baby vraagt wat hij komt doen. De dokter verteld hem dat hij een dwerg is en hij komt om te helpen. De baby begint te schreeuwen.
Als de dokter de kamer uitkomt is de baby dood. De dokter, zo verteld hij, heeft de baby gedood anders zou hij hem vermoord hebben.
Iedereen gelooft dit, want de mensen buiten hebben het gehoord.
En als je je dan afvragt hoe het komt dat de baby een dwerg is, dan klinkt de theorie als volgt: Als vrouwen hun behoefte doen op het veld, waar deze wezens wonen, lopen ze via haar benen naar binnen. Op die manier word zij zwanger van een dwerg.
Heksen en dwergen zijn hier nog de normaalste zaak van de wereld.
Laatst lopen we met vier vrijwilligers over de markt, wanneer voor ons een oude vrouw een epeleptische anval krijgt. Dit zien wij en dit herkenne wij. Maar er is niemand die haar helpt. Deze vrouw is behekst en als je haar aan zou raken ben je ook behekst.
Ik ben op zon moment te nuchter, te hard of misschien te egoistisch. Maar deze vrouw kunnen wij niet helpen. Er zijn waarschijnlijk geen medicijne, als de dokters haar uberhaupt kunnen vertellen wat zij heeft.
Daar ligt zij dan in een plas water of haar eigen urine. Iedereen loopt voorbij. Uiteindelijk hebben twee meiden het voor elkaar gekregen haar met een man op te taxi te zetten die dacht te weten waar zij vandaan kwam.
Hoe kun je mensen helpen als zij nog zo gelovig zijn.
Mensen nemen hier nog steeds (veel) kinderen zodat er zeker iemand is die later voor ze kan zorgen. – kinderen worden nog steeds geslagen. – Homoseksualiteit is nog steeds een taboe. – vrouwen werken hier, mannen doen niks, kinderen werken dubbel zo hard. – ongeveer 80 % van de kinderen in Tamale gaat naar school. – Niet altijd stroom, weinig stromend water en geen riolering. – Wel mobieltjes, dvd spelers en platte computer schermen.
Er schijnt hier ergens een man te wonen in een huis zonder electriciteit en alles minimaal, maar een prachtige pick up onder zijn kont.
De mensen hier zijn gelukkig. Ze zijn trots op hun manier van leven. Het is 1 grote familie en helpt en staat voor elkaar klaar. Iets waar wij dan weer van kunnen leren.
Het lijkt alsof deze mensen van de middeleeuwen naar de 20e eeuw moeten.
Je kan hier nog zoveel westerse bedrijfen, technologie, meningen en mensen heen sturen, maar het zal altijd op ze ghanees gaan. Zij moeten het tenslotte uitvoeren.
Het is daar in tegen wel grappig om te zien hoe westerse producten zich aanpassen. Coca Cola, Pringles, Ariel en vodaphone zijn namen die je hier tegen komt. Geen enkele reclame heeft een blank gezicht. De cola flesjes lijken ouder en opde verpakking van de waspoeder staat geen machine maar een tobbe met handjes afgebeeld.
Laatst kreeg ik de vraag of ik nog in een compound wilde. Ik zit daar nog flink over te twijfelen. Doordat de compounds waar wij slapen al jaren vrijwilligers ontvangen en daar voor hun doen een hoop geld voor krijgen is het echte arme eraf. Buiten dat laat iedere vrijwilliger zijn halve inboedel achter en doet daar nog een stapel ‘kleinigheidjes’ boven op.
Een paar weken terug vertelde een meisje dat zij haar gezin een agregaat kado had gegeven. Ze had haar eerste week namelijk zonder stroom gezeten en daar had ze geen zin meer in.
Dan vraag ik me af. Helpen we deze mensen of maken we ze juist lui?
Ze werken hier op hun manier hard. Mijn gastmoeder staat zeven dagen per week op de markt. Ze verkopen tassen. Dat dit bestaat uit de hele dag zitten en af en toe op staan om te bidden of juist om te gaan liggen hebben we het dan niet over.
Dat ik mijn zusje vroeg of zij wel is naar het zwembad was geweest zei zij, “ ja iedere vrijwilliger neemt ons mee naar het zwembad”. En dat bas hun vroeg of zij die avond ook naar de voetbal gingen kreeg hij als antwoord dat ze niet waren uitgenodigt.
Als ik weg ga wil ik deze mensen ook bedanken, maar ik neem ze niet meer naar het zwembad. Uit principe niet. Ik wil nuttige dingen geven zoals nieuwe slipper of een nieuwe waterkoker. Maar ook ik ben dan weer zon vrijwiligger die ze verwend...
Er is deze week niet zoveel gebeurd, dus diot is geen bericht met spannende verhalen. Hopelijk hebben jullie zo een beetje een idee hoe het er hier zoal aan toe gaat.
Dit weekeind vertrek ik naar Wa. Slapen onder de sterrenhemel en op zoek naar nijlpaarden! Tot volgende week. Veel liefs en een dikke knuffel!
-
01 Juli 2009 - 16:22
Menno:
Pffff wat gaaf dat jij dit doet zeg .. !! -
01 Juli 2009 - 18:15
Ineke:
hoi maar weer wat een verhaal en ik denk dat jij het toch soms wel moeilijk hebt met alles wat daar gebeurd. En ik denk dat je als je weer thuis bent dit allemaal niet zo gauw zal vergeten. Maar ik ben trots op je wat je allemaal doet. En leuk weer wat gelezen te hebben nou griet hou je goed en een dikke kus van mij -
02 Juli 2009 - 01:15
Arno:
Wat ben je toch een heerlijke boeren nuchtere griet hou dat zo meissie super!!!
hier gaat alles goed hoor mrgen 1e wf markt woehoe!!!mis je nix aan hihi dag lief dikke kus arno -
02 Juli 2009 - 07:52
Zus:
Hee schat,
Heel veel plezier van het weekend.
Ik ga zo weer even luxe naar de dokter vanwege mn pols.
Ga je lekker genieten je weet waarom je daar bent he´.
Ik hou van jou.
Dikke kussss van ons.
-
02 Juli 2009 - 09:12
Marsja:
hoi hoi,
Je kaartje is aangekomen hoor!! Bedankt en ik vond het heel leuk. We gaan zeker weer een hapje eten als je terug bent. wanneer kom je eigenlijk precies terug??
Erg leuk verhaal om te lezen trouwens. Je krijgt helemaal een beeld van hoe het daar gaat..!
Nou heel veel plezier meis, met je reis..
xx marsja -
02 Juli 2009 - 14:13
Je Zwaag:
heee topper,het is weer een super verhaal.
het is heerlijk om al je verhalen te lezen.
als je thuis komt begin je dan meteen aan een boek te schrijven.ik ben de eerste die hem dan koopt,en dat zegt veel hoor!!! ik hou niet van boeken lezen.maar wat jij allemaal schrijft is super om te lezen.dikke kus je zwager kaylee en je zus.we houden van je xxxx -
02 Juli 2009 - 14:35
Janine:
Hee Joyce!
Wat een bijzonder verhaal over zo'n geweldig land. Mooi geschreven. Ik herken er ook veel van hier in Suriname. Echt een andere wereld he, en wat jij ook schrijft, de mensen zijn er blij mee en weten veelal ook niet beter. Super wat je doet, chickie!
dikke kus, Janine -
03 Juli 2009 - 14:45
Jo:
Hey chica!
Wat een verhaal weer! Wat maak je toch veel mee daar. Sommige dingen had ik echt niet gedacht. Gelukkig heb je de nuchterheid vanuit N-Holland meegekregen.
Kijk uit naar je volgende verhaal over de nijlpaarden!
XX -
04 Juli 2009 - 11:11
Marlène:
Lieve Joyce,
We zitten hier in Schermerhorn met Frank, Chris, Lieke, Robin, Stijn, Mark en Marlène rond de laptop. We hebben al je verslagen gelezen en zijn diep onder de indruk. Mark is hier een dagje, want die is vannacht wezen vissen met Robin, 6 karpers gevangen!!
Wat een indrukwekkende dingen maak je allemaal mee. Het lijkt ons heel frustrerend om dingen te zien waar je moeite mee hebt en dat je er dan niks aan kunt doen. Je kan de wereld inderdaad niet redden, maar al hetgeen je nu voor deze mensen doet en betekent, lijkt misschien klein, maar voor hun betekent het zeker heel veel.
Het zit m in de kleine dingen!
Vanaf nu gaan we je site beter in de gaten houden en blijf vooral schrijven, want we zijn heel erg geintreseerd in alles wat je doet.
Heel veel liefs uit Schermerhorn en dikke kus van je grote neef! -
04 Juli 2009 - 15:03
Ria V Haaster:
Hey Joyce, ook ik volg je verhalen hoor. Lees ze vaak nog eerder als Mark. Geweldig dat je dit doet. Heb bewondering voor je hoor. Groeten uit Breezand -
06 Juli 2009 - 17:49
Nicole:
He Joyce! Wat een mooi bericht weer! Ik krijg zeker een goede indruk van hoe het daar is, al kan ik me in veel dingen niet verplaatsen! Wel een leuke ervaring denk ik om dat allemaal mee te maken! Cool dat je naar nijlpaarden gaat! Veel plezier! kus Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
